Het is alweer 2 weken geleden dat we wat van ons hebben laten horen. Wat gaat de tijd toch snel! Dus aangezien het eten nog niet klaar is hebben we mooi wat tijd om te schrijven.

Zoals jullie hebben kunnen lezen in ons laatste verhaal zijn wij een week op surf kamp geweest. In principe zouden we met de bus naar het SurfCamp gebracht worden, maar omdat er 85 personen waren en een er een bus geregeld was voor 72 moesten wij met de trein. Op het station in Sydney moesten we wel erg lang wachten op de trein: bleek dat we hem al gemist hadden! Gelukkig ging de volgende al snel en kwamen we na een mooie treinreis van 2,5 uur (waar je nog wat van het landschap zag i.p.v. alleen de snelweg) rond lunchtijd dan ook echt aan in het kamp. Zon, zee en strand stonden ons te wachten deze week, dus ondanks de tijdrovende heenreis hadden we er erg veel zin in!

Eenmaal aangekomen konden we naar de ‘cabins’ waar we deze week zouden slapen met 6 andere personen. Rian en Vera in cabin nr. 8 en Wouter in nr. 9. Daarna werden er 2 groepen gemaakt voor de surflessen, omdat de groep anders te groot zou zijn. En je raad natuurlijk al waar de lijn getrokken werd…precies, tussen cabin 8 en 9. Hierdoor hebben elkaar overdag bijna niet gezien deze week, alleen ’s avonds na de lessen en na het eten. Vera en Rian zaten in groep 1 en dat betekende elke ochtend om 7.00 uur ontbijten wat wij natuurlijk geweldig vonden haha! Wouter zat ik groep 2 en mocht elke ochtend uitslapen en om 8.30 uur ontbijten.

Het surfen zelf was te gek! Waar we in het begin van de week niet eens op een surfboard konden staan (het leek zo makkelijk) konden we op het eind van de week niet alleen staan, maar we konden ook de moeilijke golven (green waves) berijden en zelfs bochten maken! Wouter kon die golven op dinsdag al pakken en kreeg ’s avonds dan ook een groot applaus van de hele groep, omdat hij die dag 3 groene golven had bereden. Over de hele dag werden er foto’s en filmpjes gemaakt die we ’s avonds te zien kregen met de hele groep. We konden dan leren wat er fout was bij de andere surfers en dat bij onszelf verbeteren. Hier zijn erg leuke foto’s en filmpjes uitgekomen. Een aantal hebben we bij dit verslag geplaatst. De rest komt nog een keer op facebook als we internet hebben.

Na deze week surfen kwamen we na een iets kortere treinreis weer aan in Sydney. Omdat we onze auto pas op maandag op konden halen zijn we hier nog het hele weekend geweest. Rian en Wouter waren nog niet moe genoeg van het kamp en deden er zaterdag nog even de Bridge Climb achteraan, van wel 134 meter hoog! Dit was ontzettend gaaf om te doen. De foto’s hebben jullie vast al op facebook voorbij zien komen!

En toen was het alweer maandag 28 oktober en konden we dan eindelijk onze schuurbak een witte Ford Falcon ophalen en dan ook echt Sydney verlaten. De eerste nacht hebben we dan ook maar gelijk in de auto op de parkeerplaats bij de dealer “geslapen” omdat het al te laat was om richting de Blue Mountains te rijden. Dus dinsdag ochtend waren we blij dat het 6.30 uur was zodat we nu ook echt richting de Blue Mountains konden rijden. Gelukkig waren de bos branden onder controle, dus was het veilig om er naartoe te gaan. Het was eerst wel een heel gedoe om uit Sydney weg te komen met al dat verkeer, maar het is Wouter gelukt haha.

Na een reis van ongeveer 1.5 uur zijn we dan ook aangekomen in Katoomba. De camping was gauw gevonden, dus konden we alle spullen uitladen, de tent van Wouter opzetten en het bed van Vera en Rian opmaken. Daarna hebben we wat rondgelopen in het stadje en boodschappen gehaald voor het avondeten. Helaas viel ons eerste nachtje kamperen al meteen in het water: de eerste regen in 2 weken tijd kwam met bakken uit de lucht. Een pluspunt: de tent van Wouter is ook ècht waterdicht. En we weten wat we aan Rian hebben, ze haalt zelfs thee door de regen!

Woensdag konden we dan eindelijk onze wandelschoenen uit de tas halen en hebben we de hele dag gewandeld in de Blue Mountains. Dit is een regenwoud met The Three Sisters, Katoomba Falls en Orphan Rock. Erg mooi om te zien allemaal. Vandaag zijn we ook de hele dag opstap geweest naar de Janolan Caves, hier hebben we gezellig rond gelopen.

Donderdag was dan weer de dag dat we verder gingen. Richting Port Maquarie en vanuit daar naar Bellingen (een hippiestadje) en Armindale. De weg daar naartoe staat bekend als de Waterfall Way. Wij waren dus helemaal benieuwd naar al die watervallen welke we tegen zouden komen. Vol goede moed gingen we op pad. Al vrij snel waren we bij waterval nummer 1. Om dat nu een waterval te noemen… Oke, het water viel van een rots, maar als we een kraan open zetten zou er meer water overheen stromen. Op dus naar waterval nr 2, een waterval die 260 meter naar beneden stort. Dat zou mooi zijn om te zien, dachten we. Zoals jullie misschien gehoord hebben is Oktober 2013 de droogste oktober sinds mensenheugenis in Australie. Onze mooie 260 meter hoge waterval lag dan ook compleet droog! Er kwam geen druppel over de rand. De rivieren zijn allemaal opgedroogd hier, dus dat is wel erg jammer.

Volgende dag dan maar via het ‘binnenland’ (lees bergen 100 km van de kust) weer naar het strand gereden, want daar is altijd water! Nu zitten we dan ook in Byron Bay. Volgende weken hebben we een aantal leuke excursies geboekt. Rijden op Fraser Island, zonnen en snorkelen bij the Whitsundays en kanoen in Noosa Heads. Maar eerst morgen door naar Brisbane.

We zijn erg benieuwd wat ons in de komende weken allemaal te wachten staat. We hebben helaas bijna geen internet dus de verhalen kunnen we niet vaak online zetten. Ook appen is lastig. Dan weten jullie dat.

Veel Liefs en kusjes

Vera, Rian en Wouter